نشانۀ شکرگزار بودن
بیائید پیوسته قربانی ستایش را تقدیم خداوند کنیم
همانطور که دیدید شکرگزاری حکمی مستقیم در کتاب مقدس است و نشانه ای از پری روح القدس است. این حقایق ما را به سوی دو نتیجه کاربردی هدایت می کنند. اول این که یک مسیحی ناسپاس فردی نامطیع است و دو اینکه مسیحی ناسپاس نمی تواند پر از روح القدس باشد. همچنین سپاسگزاری لازمه ورود به حضور خداوند است. همانطور که ما در مزمور 100 : 4- 5 می خوانیم
” به دروازه های او با شکر گزاری داخل شوید و به صحن های او با ستایش . او را سپاس گوئید و نامش را متبارک خوانید
دو مرحله ضروری برای دسترسی به حضور خداوند این است که از دروازه های او با تشکر وارد شویم و به صحن هایش با تسبیح. مزمور نویس سه دلیل روشن برای شکرگزاری ارائه می دهد. اول خداوند نیکوست. دوم رحمتش جاودانی و سوم امانتش نسل اندر نسل. هر کدام از این ها حقایقی دائمی و غیر قابل تغییر هستند. خداوند همیشه نیکوست. رحمت او ابدی است و وفادرایش نسل اندر نسل. شکرگزاری خداوند هرگز بر احساسات و شرایط ما بستگی ندارد. ممکن است یک روز احساس کنیم روحیۀ خوبی داریم و در روز دیگر بد باشیم. گاهی دلگرم باشیم و گاهی نه. اما این ها نباید مانع از ادامه شکرگزار ما گردند. برای دسترسی به حضور خداوند باید بر اساس این سه حقیقت ابدی دیدگاه خود را تغییر دهیم. باید نگاه ما از موضوعاتی که آزارمان می دهند یا دلسردمان می کنند برداشته شود و به جای آن به حقایق ابدی نگاه کنیم. حقایقی که ما آنرا از طریق چشمان ایمان می بینیم. زمانی که با دیدگاهی صحیح به حضور خداوند می آئیم در جایگاهی قرار می گیریم که از خداوند بشنویم و از او دریافت کنیم
خداوندا تو را شکر می کنم. تو را ستایش می کنم. اعلام می کنم که به دروازه های تو با شکرگزاری وارد می شوم و به صحن های تو با تسبیح. زیرا تو نیکو هستی. رحمت تو ابدی است و تو وفادار هستی. من باید دائماً قربانی شکرگزاری را به جا آورم . آمین