برگزیدن پرستش و آسایش
مبادا آشکار شود که از دست یافتن به آسایش مسیح باز مانده ایم
به دو دلیلی که در مزامیر 7:95 آمده باید خدا را پرستش کرد : " زیرا او خدای ماست و ما قوم چراگاه و گله دست اوییم
اولین دلیلی که ما باید خداوند را بپرستیم این است که او خداوند و خدای ماست .تنها وجود در تمامی خلقت که شایستگی پرستش را دارد. ممکن است زنان و مردان دیگری را تحصین کنیم اما نباید آنها را پرستش نماییم. پرستش بارزترین روشی است که ما می توانیم با خداوند به عنوان خدا ارتباط صحیح ایجاد کنیم. بر این باورم که هر وقت او را پرستش می کنیم او بیشتر کنترل ما را در دست می گیرد. هر چه ما بیشتر پرستش می کنیم بیشتر شبیه او شده و او بیشتر بر ما اقتدار می یابد. دومین دلیلی که ما باید او را پرستش کنیم این است که ما قوم چراگاه اوئیم. پرستش روشی است که از طریق آن ما او را به عنوان خداوند خود تصدیق می کنیم و واکنشی است صحیح نسبت به توجهی که او نسبت به ما دارد
" زیرا او خدای ماست و ما قوم چراگاه و گله دست اوییم . امروز اگر صدای او را می شنویم دلها خود را سخت مسازید چنانکه در مریبه کردید در روز مسه در بیابان . چهل سال از آن نسل بیزار بودم و گفتم قوم گمراه دل هستند و راههای مرا نمی شناسند پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت " ( مزمور 95 : 7 – 8 و 10 – 11
این متن دو گزینه در مقابل ما قرار می دهد یا وارد شدن به پرستشی واقعی یا اجتناب از انجام آن. در پرستش واقعی ما صدای خداوند را می شنویم و با شنیدن و اطاعت از آن صدا وارد آرامی و آسایش او می گردیم. نکته ای که نمی توانیم هرگز از آن فرار کنیم اهمیت صدای خداوند است. همانطور که در ارمیا 23:7 می خوانیم : "از کلام من اطاعت کنید و من خدای شما خواهم بود و شما قوم من در همه راههایی که شما حکم می کنم گام بردارید تا سعادتمند شوید " یکی از ساده ترین روش های کسب سعادتمندی این است که آنچه او گفته را گوش دهیم. " صدای من را بشنوید و من خداوند خدای شما خواهم بود
خداوندا تو را به خاطر وعدۀ وارد شدن به آرامی شکر می کنم. اعلام می کنم که من انتخاب نموده ام تا وارد پرستش واقعی شوم و صدای خداوند را شنیده و از آن اطاعت نمایم به آسایش خداوند وارد شوم. تا مبادا از ورود به آسایش مسیح باز مانم . آمین