اطمینان کامل
بیائید بی تزلزل اعتراف خود را استوار نگاه داریم
در ارتباط با این اصل که ما باید اعتراف صحیحی انجام دهیم و آنرا بدون تزلزل استوار نگاه داریم می خواهم به مثالی از ابراهیم اشاره کنم البته به طریقی که پولس آنرا به تصویر می کشد. ابراهیم بهترین مثال از شخصی است که اعتراف خود را بی تزلزل استوار نگاه داشت و پولس درباره او چنین می نویسد
" در ایمان خود سست نشد آنگاه که بر بدن مرده خویش نظر کرد زیرا حدود صد سال داشت و رحم سارا نیز مرده بود " ( رومیان 4 : 19
ایمان واقعی با حقایق روبرو می شود. هر گونه عدم تمایل برای روبرو شدن با حقایق ، گویای این است که این ایمان واقعی نیست. ابراهیم سعی نکرد که خود را گول بزند. او سعی نکرد چیزی متفاوت از آنچه واقعیت داشت تصور کند. او با حواس خود دید که بدنش مرده است و هم چنین رحم زنش ساره نیز هم اینطور است اما او به حواس خود اطمینان نکرد. پولس چنین ادامه می دهد
" اما او به وعده خدا از بی ایمانی شک نکرده بلکه در ایمان استوار شده خدا را تجلیل نمود . او یقین داشت که خدا قادر است به وعده خود وفا کند . به همین سبب برای او پارسایی شمرده شد . " ( رومیان 4 : 20 -22
ابراهیم پدر همه ایمانداران شمرده می شود. ( رومیان 4 : 11 را مطالعه کنید. ) ما نیز دعوت شده ایم قدم هایی که ابراهیم با ایمان برداشت را پیروی کنیم.( آیه 12) ما نیز باید همان راه را با ایمان بپیمائیم. ما باید بر وعده های خداوند استوار باقی بمانیم تا بتوانیم اعتراف نیکو نموده و اعتراف خود را بدون تزلزل استوار نگاه داریم. ما نباید به خاطر آنچه حواس ما به ما می گویند ترسان شویم. باید فراتر از دیدنی ها نگریسته بدقت به دنیای نا دیدنی بنگریم تا بتوانیم با ایمان کاهن اعظم ایمان خود را ببینیم که آنجا در دست راست خداوند نشسته است
خداوندا از تو متشکرم که تو وفادار هستی. تو به من امید می بخشی. اعلام می کنم که من بدون تزلزل و با ایمانی با حقایق روبرو می شوم. من باید اعتراف خود را بی تزلزل استوار نگاه دارم. آمین