با صلیب آزاد شده ایم
بیائید پیوسته قربانی ستایش را تقدیم خداوند کنیم

صلیب عیسی موانع رضایت از خود و رضایت از دنیا را بر می دارد یعنی زمانی که ما دیگر تحت تاثیر آنچه برایمان اتفاق می افتد قرار نمی گیریم. یعنی احساساتمان ، مشکلاتمان، سختی ها و آنچه در دنیای اطرافمان اتفاق می افتد نمی تواند ما را منحرف سازد
ممکن است به اخبار گوش دهیم و فکر کنیم که دنیا واقعاً در شرایط بدی است. بحران ها ، فجایع ، جنایات و نزول اخلاقیات. اما باید متوجه این مطلب باشیم که دیگر دنیا بر ما تسلط ندارد یعنی دنیا بر افکار ما مسلط نیست. ما در دنیا هستیم اما از دنیا نیستیم. زمانی که ما از اسارت دنیا آزاد می شویم و دنیا دیگر نمی تواند افکار ما را کنترل کند آن زمان این آزادی باعث تغییر نگرش ما نسبت به صلیب می گردد و آن زمان چیزی باقی نمی ماند که مانع از ستایش ما شود. ما فقط زمانی که اوضاع به کام باشد خداوند را سایش نمی کنیم. ما خدا را ستایش می کنیم زیرا او شایسته ستایش است. روح های آزاد ما دیگر اسیر عشق به خود و دنیا نیست. با مطالعه این که یک فرد چقدر خداوند را ستایش می کند می توانید نکات بسیاری در مورد او بفهمید. آیا او اسیر انسانیت کهنه است یا وارد آن حیات قیام کرده شده و تبدیل به انسانی تازه گشته است؟ انسانیت کهنه انسانیتی است که دائماً شکایت می کند. وقتی که می شنویم فردی غر غر و شکایت می کند می فهیم که انسانیت کهنه اوست که دارد سخن می گوید. اما انسانیت تازه انسانی است که ستایش می کند. کدام یک از آنها در شما قوی تر عمل می کند؟ انسانیت کهنه می گوید نمی توانم بیش از این تحمل کنم اوضاع دارد بد می شود. هیچکس با من به درستی رفتار نمی کند. این دنیا چرا اینقدر مشکل آفرین است ؟ اما انسانیت تازه می گوید: هللویا خدا را شکر. من آزادم. من فرزند خداوندم. آسمان خانه من است و خداوند مرا دوست دارد. کدام یک از این خصوصیت رفتاری در شما دیده می شود؟
خداوندا تو را شکر می کنم. تو را ستایش می کنم.اعلام می کنم که با صلیب آزاد گشته ام تا خدا را ستایش کنم زیرا او شایسته ستایش است. من باید پیوسته قربانی ستایش خود را به خداوند تقدیم کنم. آمین