خداوند شهری مهیا کرده است
بیائید نزد او به بیرون از اردوگاه برویم
نویسنده کتاب عبرانیان در باب 11 آن رساله به لیستی از مقدسان وفادار در عهد عتیق اشاره می کند و از جایگاه محترمانه آنها سخن می گوید
” اینان همه در ایمان درگذشتند در حالی که وعده ها را هنوز نیافته بودند بلکه فقط آنها را از دور دیده و خوشامد گفته بودند . ایشان تصدیق کردند که بر زمین بیگانه و غریبند . انان که چنین سخن می گویند آشکارا نشان می دهند که در جستجوی وطنی هستند .اگر به سرزمینی می اندیشیدند که ترکش کرده بودند فرصت بازگشت می داشتند . اما مشتاق سرزمینی نیکوتر بودند مشتاق وطنی آسمانی از همین رو خدا عار ندارد خدای ایشان خوانده شود .زیرا شهری برایشان مهیا کرده است. ” ( عبرانیان 11 : 13 – 16
مردان و زنان پیشرو ایمان که از بسیاری از جهات الگوی ما هستند اعتراف نمودند که آن ها بر زمین بیگانه و غریب بودند. آنها به زمین تعلق نداشتند و در جستجوی وطنی دیگر بودند. امروزه پناهندگان بسیاری وجود دارند که در پی یافتن مکانی دائمی برای زندگی شان هستند. افراد اشاره شده در عبرانیان نیز در جستجوی وطنی بودند اما نه بر زمین. می خواستند به جائی باز گردند که از آن جا آمده بودند. برای مثال ابراهیم می توانست به اور کلده باز گردد اما او ذهن خود را بر آینده معطوف ساخته بود. او به گذشته نگاه نمی کرد. تنها مشتاق سرزمینی دروتر بود. مشتاق وطن آسمانی از این رو خدا عار ندارد خدای ایشان خوانده شود. زمانی که ما خود را متعلق به خدا می دانیم و او که در حال آماده سازی شهری برای ما است افتخار می کند که خدای ماست و او شهری برای آنها و برای ما مهیا نموده است
خداوندا از تو متشکرم که مرا می خوانی که به این دنیا پشت کنم. من اعلان می کنم که من در اینجا غریبه هستم و بر زمین بیگانه. و در پی شهری هستم که خداوند برایم مهیا نموده است. من باید نزد او بیرون از اردوگاه بروم. آمین