ستایشی فراگیر
بیائید پیوسته قربانی ستایش را تقدیم خداوند کنیم
بیائید به مثال داود پادشاه در مزامیر باب 34 نگاه کنیم. واقعه مربوط به وقتی است که داود خود را نزد ابی ملک به دیوانگی زده بود. داود در این دوره از زندگی خود یک فراری محسوب می شد. شائول سعی داشت او را بکشد. بنابراین داود باید شهر و دیار خود را ترک می کرد. برای پناهنده شدن در سرزمینی دیگر نزد پادشاه یکی از امتها رفت. اما پادشاه به او مظنون شده و فکر کرد که او دشمن است. داود برای نجات جانش مجبور شد خود را به دیوانگی بزند. کتاب اول سموئیل به ما می گوید او بر درها خط می کشید و آب دهانش بر ریشش آویزان بود. ( اول سموئیل 21 : 10 – 15 را مطالعه کنید. ) این شرایط او بود. اما واکنش داود چه بود؟
” خداوند را در همه وقت متبارک خواهم خواند ستایش وی همواره بر زبان من خواهد بود. جان من در خداوند فخر خواهد کرد مسکینان بشنوند و شادی کنند . خداوند را با من تجلیل کنید نام او را با یکدیگر برافرازیم. ” ( مزامیر 34 : 1 – 3
درست همان جا در وسط این شرایط وحشتناک ، زمانی که زندگیش بر تار مویی بسته است و در شرمندگی دیوانه بازی است خداوند را ستایش می کند. این قربانی ستایش است. زمانی که او در پست ترین شرایط بود تصمیم گرفت که در خداوند فخر کند. زمانی که چیز دیگری نمی ماند که به آن فخر کند او تصمیم می گیرد که در خداوند فخر نماید. و سپس داود ادامه می دهد : ” خداوند را با من تجلیل کنید نام او را با یکدیگر بر افرازیم. ” ( آیه 3 ) ستایش مفهومی مسری است و دیگران نیز به ما خواهند پیوست. غرغر و شکایت نیز مسری است. اگر ما دائماً غرغر و شکایت کنیم دوستان شاکی ما نیز به ما خواهند پیوست. باید قربانی سپاس را دائماً به خداوند تقدیم کنیم
خداوندا از تو متشکرم. تو را ستایش می کنم. اعلام می کنم که بدون در نظر گرفتن شرایطم قربانی ستایش خود را تقدیم تو خواهم کرد و در خداوند فخر خواهم نمود. من دائما قربانی ستایش تقدیم خواهم نمود. آمین