بیاید به تخت فیض نزدیک شویم
مهم است که به تخت خداوند بدون حس محکومیت نزدیک شویم. به عبارت دیگر با جسارت
" اگر بدی را در دل خود منظور می داشتم خداوندگار نمی شنید . " ( مزامیر 66 : 18
" اگر بدی را در قلب خود نگاه می داشتم " این یعنی من به نزد خداوند بیایم در حالی که در قلب خود این احساس را داشته باشم که چیزی مرا مذمت می کند. هر گاه سعی می کنم با ایمان به حضور خداوند بروم شیطان کار اشتباهی که به آن رسیدگی نکرده ام را به من یاد آوری می کند. شاید یک گناه اعتراف نشده. پس این موضوع همواره بر قلب من سنگینی می کند و اگرمن با احساس محکومیت به حضور خداوند بیایم آنچه برایش دعا کرده ام را دریافت نخواهم کرد. من باید سنگینی بار آن گناه را از قلبم بیرون کنم. اساساً این موضوع با ایمان انجام می شود
" ولی اگر به گناهان خود اعتراف کنیم او که امین و عادل است گناهان ما را می آمرزد و از هر نادرستی پاکمان می سازد . " ( اول یوحنا 1 : 9
ما نمی توانیم با مشکل گناه طور دیگری رفتار کنیم فقط باید آنرا اعتراف کنیم ، توبه کنیم و به خداوند برای بخشش و پاک کردن ما و وعده ای که به ما داده اعتماد نمائیم. پس از آن دیگر نباید درباره گناهان مان نگران باشیم زیرا اگر ما برای گناهانی که دعا کرده ایم نگران باشیم خداوند دعاهای ما را نخواهد شنید. زیرا همانطور که کلام خداوند می گوید اگر بدی را در دل خود منظور می داشتم خداوندگار مرا نمی شنید. با این حال مزمور نویس ادامه می دهد و چنین می گوید
" اما خدا به راستی شنیده و به آواز دعای من گوش فرا داده است . " ( مزامیر 66 : 19
به عبارت دیگر مزمور نویس بر علیه تلاش شیطان برای محکوم کردنش می ایستد و می گوید خداوند مرا شنیده است. چرا خداوند به صدای ما گوش می دهد ؟ زیرا ما در نام عیسی نزد او می رویم. زیرا ما با ستایش و پرستش به حضورش می رویم. برای همین ما محکوم نیستیم
خداوندا تو را شکر می کنم که می توانم با جسارت نزد تو بیایم. اعلام می کنم که تلاش شیطان برای محکوم کردنم را دور می اندازم و اعلام می کنم خداوند مرا شنیده است. زیرا من در نام عیسی به حضورش رفته ام . من باید به تخت فیضش نزدیک شوم . آمین