دعوتی از سوی خداوند
بیاید به تخت فیض نزدیک شویم
این چهارمین عبارت " بیائید " در کتاب عبرانیان است. به اعتقاد من این قدم ها مستقیماً با سه قدم قبلی در ارتباط هستند و توالی این جملات بسیار مهم است. برای اینکه بتوانیم با اطمینان به تخت فیض او نزدیک شویم باید اطمینان داشته باشیم که سه قدم اول را درست برداشته ایم. اولین قدم " به هوش بودن " است. ( عبرانیان 4 : 1 ) " به هوش بودن " یعنی اینکه ما با رفتاری مبنی بر احترام و آگاهی از نیازمان با فیض خداوند رفتار م کنیم. دومین قدم " بیائید به جد بکوشیم " ( عبرانیان 4 : 11 ) این واکنش ما به فیض خداوند است. یعنی ما افرادی سست، تنبل و بی تفاوت و خودبین نیستیم. فیض خداوند بی تفاوتی یا خودبینی ما را توجیه نمی کند بلکه ما را بر می انگیزد تا کوشا باشیم . سومین قدم " بیائید اعتراف خود را استوار نگاه داریم ." ( عبرانیان 4 : 14 ) ما باید اعتراف صحیحی داشته باشیم. باید با زبان خود حقیقت عیسی و این که او برای ما چه کاری انجام داده را بگوئیم. در زمان نزدیک شدن به تخت فیض ما باید دو چیز را در نظر داشته باشیم. رحمت و فیض. به اعتقاد من اگر خداوند دعوت می کند که ما بیائیم و اگر ما شرایطی لازم را داشته باشیم در آن زمان است که رحمت و فیض شامل حال ما خواهد شد. هرگز احتیاج نیست که بترسیم. هرگز نباید نا امید شویم. خداوند هرگز دعوتی نمی کند که آنرا محقق نسازد. اگر ما به عنوان فرزندان خداوند و نه گدایان نزدیک آئیم چون خداوند فرزند درجه دو ندارد پس هرگز ما را از خود دور نمی کند. البته به این شرط که ما شرایط لازم برای نزدیک شدن به او را داشته باشیم. بسیار مهم است که با اطمینان بیائیم ، این یعنی ایمانی که عمل می کند ،ایمانی که کسی نمی تواند وجود آن را منکر شود. این ایمان است که کلام خداوند را بر می دارد و باور دارد که خداوند به همان صورت که در کلامش نوشته شده ، نیکو است. این اعتماد به وفاداری خداوند است. این آن طریقی است که ما باید به تخت فیض نزدیک شویم. یعنی با اعتماد
خداوندا از تو متشکرم که می توانم با جسارت نزد تو بیایم. اعلام می کنم چون خداوند مرا دعوت می کند تا به تخت فیضش نزدیک شوم و از آنجا که من شرایط لازم را بدست آورده ام پس با اعتماد به این که رحمت و فیض منتظر من هستند به آن تخت نزدیک می شوم . زیرا من باید به تخت فیضش نزدیک شوم . آمین