زیستن در ترس خداوند
مبادا آشکار شود که از دست یافتن به آسایش مسیح باز مانده ایم
اولین مبادا در کتاب عبرانیان می گوید: ” مبادا با این که راه یافتن به آسایش او هر روز واقعی است آشکار شود که احدی از شما از دست یافتن به آن باز مانده است. ” آیا این جمله باعث تعجب یا توهین به شما می شود؟ بسیاری از مسیحیان هیچ ترسی در این باره در دل خود ندارند.افرادی که مرا به حضور خداوند آورده اند زوج مسیحی بسیار خوبی بودند که در یورکشایر انگلستان زندگی می کردند. زمانی که پس از جنگ جهانی دوم به آنها سر زدم آن ها در شرایط روحانی خوبی نبودند. مرد خانه فکر می کرد که در زندگی مسیحی نباید هیچ ترسی وجود داشته باشد. من به این نکته اشاره کردم که این بدان بستگی دارد که شما ترس را چگونه تعریف می کنید. مزامیر 9:19 چنین می گوید
” ترس خداوند طاهر است و پایدار تا ابد.
برای چنین ترسی پایانی وجود ندارد. او تصمیم گرفته بود که هرگز از دارو استفاده نکند و حالت او احساسی از تکبر و خودخواهی به دیگران منتقل می کرد. فهمیدم که این کار او با نحوۀ نگرش او نسبیت به ترس مرتبط است. متاسفانه او دچاره دیابت شد و مجبور شدن پای او را قطع کنند. به سختی توانست از شوکی که به او وارد شده آزاد شود. این شوک به این خاطر بود که او فهمید ایمانش برای او شفا به بار نیاورد. من فکر می کنم مشکل اصلی او در آن بود که نتوانست درک کند نوع خاصی از ترس باید در زندگی مسیحی وجود داشته باشد. واژۀ مبادا در کتاب عبرانیان به ترسی در درون دل مسیحیان اشاره می کند نه دل بی ایمانان. به یاد داشته باشید این احتمال وجود دارد که آنچه خداوند برای ما مقرر فرموده را دریافت نکنیم. آیۀ کامل چنین می گوید :س به هوش باشیم مبادا با اینکه وعده راه یافتن به آسایش او هنوز به قوت خود باقیست آشکار شود که احدی از شما از دست یافتن به آن بازمانده است “( عبرانیان 1:4
هر وعده دارای دو جنبه است. با این که به شما چیز نیکویی را پیشنهاد می کند اما اگر شما به درستی عمل نکنید ممک ن است آن وعده را دریافت نکنید در واقع خود را از آن محروم بسازید. در زندگی مسیحی نیز این حقیقت وجود دارد که نیکویی حاضر است اما همواره این امکان وجود دارد که آن را از دست بدهید. ایمان دارم که باید به جایی برسیم که در درون خود این ترس مقدس را داشته باشیم که آیا ما می توانیم به آسایش خداوند راه یابیم یا خیر؟
خداوند از تو به خاطر وعدۀ ورود به آسایشت متشکرم. من اعلام می کنم که به حضور خداوند می آیم در حالی که در وجودم ترس صحیحی وجود دارد از اینکه آیا می توانم به آسایش او راه یابم یا خیر. تا مبادا از وارد شدن به آسایش مسیح باز مانم . آمین