ایمان داشتن و وارد شدن
مبادا آشکار شود که از دست یافتن به آسایش مسیح باز مانده ایم
” ولی ما که ایمان آورده ایم به آن آسایش راه می یابیم چنانکه خدا فرموده است (نقل قولی از مزمور 95 ) “پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت و با این همه کارهای او (خدا ) از زمان آفرینش جهان به پایان رسیده بود زیرا در جایی راجع به روز هفتم بیان می کند که خدا در هفتمین روز از همۀ کارهای خویش بیاسود و باز در قسمتی که در بالا نقل شد ” به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت ” ( عبرانیان 4 : 3 – 5
واژۀ ” ایمان آوردن ” زمان گذشته است و واژۀ ” راه یافتن ” زمان حال. پیش از آنکه ما به آسایش خداوند راه یابیم باید ایمان داشته باشیم. ما دائما ایمان نمی آوریم. این کاری است که یک بار انجام می شود و ما تصمیم خود را می گیریم و بر اساس آن تصمیم می توانیم وارد آن آسایش شویم. آنانی که دائما تصمیم می گیرند که ایمان بیاورند یا خیر واجد شرایط برای رسیدن به آسایش نیستند. تنها آنانی که ایمان آورده اند وارد آسایش می شوند. برای بررسی موضوع آسایش بیاید لحظه ای به عهد عتیق رجوع کنیم. پیدایش 2:2 چه می گوید : ” و خدا در روز هفتم کار خویش را به پایان رساند پس او در هفتمین روز ازهمه کار خویش بیاسود ” آسودن خداوند در واقع به معنای پایان یافتن کاری بود که انجامش می داد. ایمان دارم که خداوند به خاطر خستگی استراحت نکرد بلکه او از این استراحت لذت برد. او تکیه داد و از آنچه که ساخته بود لذت برد و وقتی را برای تماشا و لذت بردن از آن اختصاص داد. چند نفر از ما زمانی را برای لذت از چیزی که ساخته ایم و کاری که کرده ایم اختصاص می دهیم ؟ امروزه بیشتر افراد به محض پایان رساندن کار خود مشغول کار دیگری می شوند. اما الگویی که خداوند قرار داد این است که زمانی را برای لذت بردن از کاری اختصاص دهیم که انجام گرفته است. لذت بردن و استراحت کردن از هر آنچه انجام داده ایم امری الهی است. توانایی استراحت در واقع یک توانایی الهی است
خداوندا به خاطر وعدۀ ورود به آسایشت تو را شکر می کنم . اعلام می کنم که یکی از لذت های که خداوند می خواهد داشته باشیم این است که در آسایش او شریک شویم. او می خواهد ما نیز وارد آن آسایشی شویم که او وارد شد. بنابراین مبادا از راه یافتن به آسایش مسیح باز مانیم . آمین