حیات در خون
بیائید به مکان اقدس وارد شویم
کتاب لاویان در عهد عتیق دربارۀ قوانین مربوط به کاهنان قوم اسرائیل یعنی اسباط هارون سخن می گوید. خداوند می گوید
" زیرا حیات هر جاندار در خون اوست و من آن را بر مذبح به شما داده ام تا برای جان های شما کفاره کند زیرا خون است که به واسطه حیاتش کفاره می کند . " ( لاویان 17 : 11
این جمله به طور شگفت انگیزی نبوتی است که 14 قرن بعد توسط عیسی به تحقق پیوست. واژه ای که حیات ترجمه شده در زبان عبری کلمه ای است که برای نفس (nephesh) نیز به کار می رود. تنها حیات یک شخص در خون اون نیست بلکه نفس او نیز در خون اوست. همه ما می دانیم وقتی که خون از گردش باز ایستد انسان می میرد. به عبارتی حیات به وجود خون بستگی دارد. در باب قبلی از کتاب لاویان در قوانینی که برای روز کفاره وجود داشت موسی به برادر خود هارون که کاهن اعظم بود می گوید : تنها یک بار در سال می تواند به قدس الاقداس یعنی به حضور خود خداوند وارد شود. و در حالی که در یک دستش بخور سوز پر از بخوری دارد که در حال سوختن است و ابری از بخور خوش بو همه آن مکان را در بر گرفته در دست دیگرش باید خون قربانی گناه باشد که در مقابل خیمه قربانی شده است. اگر او با خود این دو چیز را همراه نداشت نتیجه ای جز مرگ در انتظارش نبود. دسترسی به حضور خداوند بدون آن دو مورد ذکر شده امکان نداشت. بخور با رایحه خوش خود تصویر زیبایی از پرستش را ارائه می دهد. ما هرگز بدون پرستش نمی توانیم به حضور خداوند وارد شویم. همچنین بدون خون نیز که نماد کفاره گناهان ماست نمی توان به حضور او وارد شد. این تصاویر ، تصاویر نبوتی از عهد عتیق بودند که آنچه باید در عهد جدید محقق می شد را بیان می کردند
خداوندا از تو متشکرم که می توانم با خون عیسی به تو نزدیک شوم. اعلام می کنم که می توانم از طریق پرستش و خون کفاره کننده عیسی به حضور خداوند وارد شوم. زیرا من باید به آن مکان اقدس وارد شوم. آمین