ایمان / زمان حال – امید / آینده
بیائید بی تزلزل اعتراف خود را استوار نگاه داریم
در عبرانیان باب 11 ما تعریف ایمان را می بینیم. تنها واژه ای که تعریف آن به طور مشخص در کتاب مقدس آمده است. ” ایمان ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی بینیم .” ( 11 : 1 ) در اینجا رابطۀ بین ایمان و امید دیده می شود. ایمان برای زمان حال و امید برای آینده است. ایمان مسئله ای انتزاعی نیست بلکه مفهومی واقعی است که ضامن خوانده می شود و در قلب های ماست. بر اساس ایمان است که امید ما برای آینده مفهومی قانونی و منطقی پیدا می کند. اما امیدی که بر اساس ایمان صحیح بنا نشده باشد تنها آرزویی در افکار ماست
” که اگر به زبان خود اعتراف کنی که عیسی خداوند است و در دل خود ایمان داشته باشی که خدا او را از مردگان برخیزانید نجات خواهی یافت . زیرا در دل است که شخص ایمان می آورد و پارسا شمرده می شود و با زبان است که اعتراف می کند و نجات می یابد . ” ( رومیان 10 : 9 – 10 )
ایمان در عهد جدید واژه ای پویا است. مفهومی ساکن و ذهنی نیست. موضوعی است درون قلبتان که شما را به سوی موضوعی جدید هدایت می کند. ایمان فعلی است که به حرکت اشاره دارد. از طریق ایمان است که ما به عادل شمردگی و نجات باور داریم. شما می توانید ایمانی انتزاعی داشته باشید و هرگز تغییر نکنید. می توانید تمامی تعالیم کتاب مقدس را بدانید اما هیچ تغییری نکنید. اما زمانی که در قلب تان ایمان دارید این ایمان شما را به سوی نجات هدایت می کند. ایمان مفهومی برای زمان حال است و امیدی برای آینده. ایمان کتاب مقدسی در قلب فرد است و امید در فکر او. پولس با تمثیلی زیبا این دو مفهوم را به تصویر می کشد
” اما ما چون به روز تعلق داریم باید هوشیار باشیم و ایمان و محبت را همچون زره سینه پوش بر تن کنیم و امید نجات را همچون کلاه خود بر سر نهیم .” ( اول تسالونیکیان 5 : 8
این جا به دو قسمت از زره کامل اشاره می کند. ایمان یک زره سینه پوش است که از قلب محافظت می کند و امید یک کلاه خود است که از سر محافظت می کند. ایمان در قلب است و امید در فکر
خداوندا از تو متشکرم که تو وفادار هستی. تو به من امید می بخشی. من اعلام می کنم که ایمان را مانند زره ای سینه پوش بر تن می کنم که از قلبم و امید را همچون کلاه خودی که از ذهنم محافظت کند. من باید اعتراف خود را بی تزلزل استوار نگاه دارم. آمین