قربانی زنده
بدن من برای خداوند است و خداوند نیز برای بدن من
" پس ای برادران، در پرتو رحمتهای خدا، از شما استدعا می‌کنم که بدنهای خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدۀ خدا، به او تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است." ( رومیان 12 : 1
در بابهای نخستین کتاب رومیان با الهیات بسیار شگفت انگیزی روبرو می شویم. روش کاربرد این آیات از بدن ما آغاز می شود. ما باید بدنهای خود را به عنوان قربانی زنده تقدیم خداوند کنیم . ممکن است چنین فکر کنیم که جسم ما آن قدر هم مهم نیست و آن چه مهم است روح و جان ماست. اما بیائید مثالی عملی برای شما بزنم. اگر من یک لیوان آب بخواهم هم ظرف و هم محتویات آن را نیز احتیاج دارم. نمی توانم آب را بدون لیوان در دست بگیرم. این همان چیزی است که خداوند می گوید او هم ظرف را می خواهد یعنی بدن و هم محتویات آن را یعنی روح و جان را. نمی توانیم محتویات را بدون ظرف به او بدهیم. معنی این جمله چیست ؟ بدن های خود را قربانی زنده گردانیم؟ قربانی عهد عتیق حیواناتی بودند که باید کشته و سپس بر مذبح گذاشته می شدند. خداوند می گوید : من جسم شما را به صورت قربانی های عهد عتیق کامل می خواهم اما با یک تفاوت که نمی خواهم جسم شما قربانی بی جان باشد بلکه آن را زنده می خواهم. وقتی که جسم شما را داشته باشم در واقع شما را دارم. ". در متی باب 23 عیسی با فریسیان سخن می گوید و توضیح می دهد که در خدمت به خداوند چه چیزهایی مهم هستند. فریسیان می گفتند قربانی مهم تر از مذبح است. اما عیسی به آنها می گوید : " ای کوران! کدام برتر است؟ هدیه یا مذبحی که هدیه را تقدیس می‌کند؟ " ( متی 23 : 19 ) مذبح است که قربانی را تقدیس می کند و قربانی زمانی که بر مذبح خداوند است مقدس می گردد. برای بدنهای ما نیز این چنین است زمانی که بدن های خود را بر مذبح خداوند قرار می دهیم مقدس می شود. بدن ما تقدیس شده و برای خداوند جدا می شود. این عملی است که هر کدام از ما باید در حضور خداوند شخصاً انجام دهیم
خداوندا تو را به خاطر بدنی که برایم سرشتی شکر می کنم. خود را به عنوان قربانی زنده به تو تقدیم می کنم و اعلام می کنم که بدن من برای خداوند است و خداوند برای بدن من. آمین